Hoog en Droog

Dat de Chilenen en Bolivianen elkaar niet zo liggen kunnen we begrijpen maar om ons ruim 8 uur te laten wachten aan de grens midden in de woestijn tussen Bolivia en Chili(droogste ter wereld), zonder eten en met een beetje drinken, gaat wel heel ver. We vonden dit wel Boliviaantje pesten to-the-next-level totdat we erachter kwamen dat de Chileense douane gewoon aan het staken was! Nu zijn we echter al een paar dagen aan het genieten van de comfortabele Chileense bussen, prachtige landschappen en heerlijke empanada’s! (gefrituurd gevuld brood, net een oliebol/kaassoufflé maar dan met kaas/gehakt/groente vulling)

We waren de vorige keer geëindigd in Sucre waar we de volgende dag nog een ‘spectaculair’ dinopark hebben bezocht. Over de geluiden (elke dino had een eigen speakertje waar luid gebrom uitgalmde) en de kleuren valt nog te discussiëren, maar het hoogtepunt was zeker weten de honderden voetsporen die uitstekend bewaard waren gebleven op een groot plakkaat kalksteen (midden in een nog steeds exploiteerde kalkmijn).

prachtige landschappen en heerlijke empanada’s!

We hebben genoten van alle leuke straatjes en mooie kerkjes/kloosters die Potosi rijk is en zijn toen bij Tupiza te paard het wilde westen ingedoken als echte cowboys, dat ging nog verrassend goed (ookal vond Erik ze gevaarlijk van voor en achter en wilde liever niet iets met een eigen wil tussen zijn benen). Wat helaas een beetje aan de “stoerheid” afdeed was dat we de snikhete weg voor de veiligheid als “rookies” een potdeksel ipv een cowboyhoed op ons hoofd moesten dragen.

ookal vond Erik ze gevaarlijk van voor en achter

Vanaf Tupiza hebben we een 4-daagse tour gedaan die eindigde op de grote zoutvlakte van Uyuni, in het Zuiden van Bolivia. Dat was een hele belevenis, samen met een beetje een gestoorde Chinees (schreeuwde “tourette” achtig op willekeurige momenten chinese woorden) en een apathische Australiër hebben we ons 4 dagen van het ene gekleurde meer naar het andere begeven allemaal vol met knalroze flamingo’s, evenals geisers, moddervulkanen en echte vulkanen bezocht. Dat alles lag zo’n beetje boven de 4000 m hoogte en het was prachtig! En dat samen met een hele chille gids die graag voor dj speelde in zijn 4×4. De zoutvlakte aan het einde was heel bijzonder,kilometers uitgestrekt wit en verder niets aan de horizon (daardoor kun je ook heel grappige foto’s maken;).

En na de ellendig lange grensovergang zijn we de Atacama woestijn ingedoken, waar we op de mountainbike de valle de la luna hebben verkend, met prachtig gekleurde rotsformaties! Helaas de sterrentoer niet kunnen doen, vanwege de volle maan die wel weer heel mooi opkwam in de ‘maanvallei’. Inmiddels zijn we verder getrokken naar La Serena aan de kust waar we wilden surfen en waar het altijd mooi weer schijnt te zijn maar nu even niet. Daarom gaan we morgen maar richting het wijndistrict en gaan we alles leren over Chileense wijn en gedestileerde pisco, laat dat surfen maar zitten (haha echt niet, daar hebben we Pichilemu voor) 😉